به گزارش متادخت، سریال «شغال» به کارگردانی بهرنگ توفیقی، فراتر از یک روایت متعارف خانوادگی عمل می‌کند و کاوشی جسورانه در یکی از تلخ‌ترین و بغرنج‌ترین مسائل اجتماعی، یعنی پدیده تجاوز، به شمار می‌رود. رویکرد متمایز این اثر در آن است که از تقلیل موضوع به یک دوگانگی سادهٔ خیر و شر پرهیز کرده و به دنبال فهم چرایی وقوع این عمل فجیع و شناسایی عوامل ریشه‌ای پشت پردهٔ این رفتار وحشتناک است.
کامیار، شخصیت متجاوز داستان، به سادگی یک انسان ذاتاً شرور معرفی نمی‌شود. در عوض، سریال با استفاده از فلاش‌بک‌های قدرتمند، مخاطب را به ریشه‌های کودکیِ او هدایت می‌کند؛ دورانی که مملو از خلأ عاطفی، بی‌ثباتی، طلاق والدین، غیبت پدری و فقدان محبت و امنیت بود. این تجربیات تلخ، به مثابه بذرهایی در روان او رشد کرده و تبدیل به یک نیاز وسواس‌گونه به اعمال کنترل و قدرت بر دیگران می‌شوند؛ نیازی که به‌کلی حق و حقوق فردی را نفی کرده و به بی‌اهمیت‌سازی حقوق دیگران می‌انجامد.
«شغال» یادآور می‌شود که رفتارهای مخرب بزرگسالی و جرم‌هایی با این ابعاد فجیع، نتیجهٔ مستقیم زخم‌های التیام‌نیافتهٔ دوران کودکی است. این نگاه روانشناختی، درک ما را از سیاه و سفید فراتر برده و نقش ویرانگر خانواده‌های ازهم‌گسیخته و جامعهٔ ناکارآمد را در سوق دادن افراد به سمت تاریکی و انحراف تبیین می‌کند.

• بیشتر بخوانید: تاسیان، فرصتی سوخته برای یک درام عمیق عاشقانه

در نقطه مقابل، سریال به‌خوبی فشار سنگین و خردکنندهٔ جامعه بر قربانیانی چون آوا را به تصویر می‌کشد. مواجهه با انگ اجتماعی و ترس از قضاوت عمومی، او را به سمت سکوت اجباری سوق می‌دهد. در این میان، ازدواج که باید نماد امنیت و پناهگاه باشد، برای آوا به ابزاری برای حبس و زندانی شدن بدل می‌گردد؛ جایی که دغدغهٔ «آبرو» و بیم از شکستن آینده، صدای دادخواهی او را در گلو خفه می‌کند.
همچنین، سیمین به عنوان یک وکیل و زن مبارز برای احقاق حق، خود درگیر تناقضات خانوادگی است؛ خانواده‌ای که ظاهری متحد دارد اما در بطن خود گسسته است. این تناقض، پیچیدگی مسیر عدالت را دوچندان می‌سازد. در نهایت، «شغال» مخاطب را به تفکری عمیق‌تر فرا می‌خواند؛ نه صرفاً دربارهٔ حادثه تجاوز، بلکه دربارهٔ ریشه‌های آن که در دل خانواده‌های ناکارآمد، فشارهای فرهنگی غالب و ساختارهای اجتماعیِ ناعادلانه شکل گرفته‌اند. پیام اصلی سریال این است که انکار، سکوت و ترس از قضاوت، بزرگ‌ترین موانع در مسیر تحقق عدالت و تحول اجتماعی هستند؛ قصه‌ای که نه برای شنیدن، بلکه برای درک عمیق و ایجاد تغییر در نگاه عمومی ساخته شده است.