به گزارش متادخت، به دستان زن نگاه می­‌کنم که گوشه شالش را در دست گرفته و آن را دور انگشتانش می‌پیچد. می­‌گویم:

• در خدمتم خانوم!
• من می­خوام از همسرم جدا شم.

خودکارم را برمی­‌دارم تا مواردی را که می­‌گوید در پرونده یادداشت کنم.

• راستش من رفتم خواستگاری شوهرم، می­دونستم تصادف کرد و احتمالاً نمی­تونیم با هم رابطه داشته باشیم. ولی فکر می­کردم این که دوستش دارم، این که از لحاظ مالی موقعیت خوبی داره، این که موقعیت اجتماعیش عالیه، کفایت می­کنه. ولی الان می­بینم که نمی­شه این طوری ادامه داد. من دلم می­خواد مادر شم، همسرم می­گه یه بچه از پرورشگاه بیاریم، ولی من بچه خودمو می­خوام بزرگ کنم.

سرم را از میان کاغذ­ها بلند می­‌کنم و می‌­گویم:

• خانم شما با علم به مشکل همسرتون باهاش ازدواج کردین!
• می­دونم، ولی مگه آدم­ها فرشته‌­ن که اشتباه نکنن، بهش می­گم طلاقم بده، ولی گوش نمی­کنه. می­گه تو با احساسات من بازی کردی! حالا منم طلاقت نمی­دم تا موهات مثل دندونات سفید شه.

سرم را به نشانه تأسف تکان می­‌دهم.

• خب الان شما راه دیگه‌­ای ندارید جز این که درخواست طلاق بدین تا دادگاه حکم به طلاق بده، که این هم زمان‌بره.

زن کمی روی مبل خودش را جابه‌جا می­‌کند و می‌­گوید:

• من تو اینترنت سرچ کردم، نوشته بود من در این حالت حق فسخ نکاح دارم، اونطوری نظر شوهرم هم اهمیتی نداره.
• بله این حقو داشتید، ولی نه در این حالتی که شما با علم به داشتن مشکل به خواستگاری ایشون رفتید. هیچ راه دیگه­‌ای جز درخواست طلاق وجود نداره.

زن روی مبل وا می‌­رود. یاد ضرب‌المثل خود کرده را تدبیر نیست می­‌افتم که حکایت این خانم بود. زن بلند می‌شود و بدون این که حرفی بزند از دفتر بیرون می‌رود.

پیوست:

ماده 1126 قانون مدنی: هر یک از زوجین قبل از عقد عالِم به امراض مذکوره در طرف دیگر بوده بعد از عقد حق فسخ نخواهد داشت.