به گزارش متادخت، هشتگِ #پرستو_احمدی، چند روزی در اخبار تلگرامی، اکسپلور اینستاگرام و در لابه‌لای پستوهای توییتر تکرار می‌شود؛ نام دختری که در کلیپ‌های واصله، کنسرت فرضی را در یک کاروانسرا با شرایط خاص هنجارشکنانه برگزار کرده است. همزمانی این اقدام با مطرح شدن قانون حجاب، سبک پوشش خانم احمدی، واکنش افراد مختلف در این خصوص و تعداد زیاد سوال و پرسش مخاطبان مجازی از این ماجرا، فرصتی فراهم آورده تا در خصوص چند کلان مسئله افکار عمومی مجدد بتوان طرح بحث کرد.
قانون حجاب، از طرح تا عمل
قانون حجاب، تدوین و اجرای آن، از الزاماتی است که نه فقط در کشورهای اسلامی بلکه در اکثر دولت‌های جهان امری مشخص و مورد قبول است؛ اما حدود و ثغور، نحوه اجرا و واکنش افکار عمومی کشورها نسبت به آن، همان وجه تمایزی است که بسته به آداب، فرهنگ، دین و آیین، تاریخ و خط مشی نظام حاکم بر هر سرزمین، جای بحث و تصمیم‌گیری دارد. اگرچه بررسی ماده‌های قانون حجاب، لزوم و نحوه اجرای آن از مباحث حائز اهمیت است، اما در این یادداشت مجالی برای پرداخت جامع به آن نیست؛ نکته مهم مورد بحث این مطلب اهمیت قانون و فصل الخطاب بودن آن در جامعه است.
نقد و ایراد به قانون می‌تواند وارد باشد اما راه اعلام و به نتیجه رسیدن آن از مسیر مجلس شورای اسلامی و رای مردم به نمایندگان می‌گذرد. راهی که اگر به اشتباه به بیراهه رود نتیجه‌ای جز هرج و مرج و بی‌ثباتی فرهنگی ندارد (این اصل در تمامی زمینه‌های اقتصادی، سیاسی و سایر مسائل فرهنگی نیز پابرجاست).
حال سوال این است که چرا ما باید چند روز قبل از تصویب نهایی یک قانون عملی خلاف آن را به همراه شانتاژ خبری بالا شاهد باشیم؟ و در وهله دوم چرا مواجهه قانونی با این دست از مسائل نباید پاسخگوی افکار عمومی متشنج شده باشد؟ مشابه این مسئله را می‌توان در برخورد با فیلم‌های سینمایی و نمایش خانگی هنجارشکن و تناقض در نحوه مواجهه با قشر سرمایه‌دار و سلبریتی در مقابل عموم مردم جامعه و مثال‌هایی از این دست شاهد بود؛ که تمام آن‌ها یک سوال را در ذهن ایجاد می‌کند، آیا قانون برای همه و در عدالت اجرا می‌شود؟
- پیشنهاد مطالعه: لایحه حجاب؛ تهدید یا فرصت؟!
میراث فرهنگی در خواب
این کنسرت فرضی اگرچه خود طبیعتاً مجوزی را کسب نکرده و در ظاهر به شکل مستقل و مجازی پخش شده است، اما مکان این اتفاق یکی از کاروانسراهای ثبت جهانی ایران است که تحت نظارت وزارت میراث فرهنگی و گردشگری قرار دارد و بدون شک نباید این بعد اتفاق را نادیده گرفت! احتمال اول که امیدواریم بعید به نظر برسد، آگاه بودن مسئولین و اجازه دادن به اجرای این کنسرت است و احتمال دوم ناآگاهی و سهل انگاری ایشان که اگرچه سنگینی قضایی حالت اول را ندارد، اما نباید از سهل انگاریی‌ها نیز به راحتی عبور کرد.
یکی از دلایل عدم اجرای دقیق قوانین و نبود نظارت بر حسن اجرای عادلانه آن، همین سهل انگاری و کم توجهی مسئولان مربوطه در آن بخش است که می‌تواند در دراز مدت باعث ناامیدی و بدگمانی مردم نسبت به مجریان قوانین باشد؛ که این امر خود باعث هرج و مرج و اجرای سلیقه‌ای قوانین می‌شود. حال باید مجدد از مسئولین مربوطه سوال کرد که چگونه یک کنسرت هنجارشکنانه با گذشت چند روز جهت آماده‌سازی صوت، صحنه و… در یکی از کاروانسراهای رسمی کشور برگزار شده اما کسی مطلع نشده است؟
افکار عمومی، مظلومِ پراهمیت
همانطور که مردم هر جامعه موتور محرک و پیشرو جامعه هستند، تصور نادرست آنان از حوادث، شبهات و گمانه‌زنی‌هایشان نیز می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری را در دراز مدت به جامعه تزریق کند. بی‌توجهی به پرسش‌های مردم و عدم تبیین و شفاف‌سازی مسائل، این فرصت را برای جریان‌های معاند ایجاد می‌کند تا افکار عمومی را به همان سمت و سویی بکشانند که به نفع خودشان حرکت کند.
در جمهوری اسلامی ایران نیز مسائل حوزه زنان و خانواده یکی از اصلی‌ترین و حساس‌ترین مباحث پس از انقلاب است که برخلاف دقت نظر و توجه امامین انقلاب و بها دادن آنان به جنس زن و قابلیت‌های آنان جریانات فرهنگی، رسانه‌ای و سیاست‌گذاری مسیر طولانی تا رسیدن به مطلوب خود در این حوزه دارند و این درست همان نقطه‌ای است که بارها توانسته اهمیت خود را در تحریک گسل‌های جنسیتی در کشور و ایجاد آشوب و ناآرامی به واسطه کنترل و هدایت تفکرات معاند ثابت کند.
اگر ما نتوانیم آموزه‌های دین اسلام و نگاه ویژه آن به زنان را آنطور که شایسته و درخور است به جامعه نشان دهیم و اگر نتوانیم دستاوردهای انقلاب برای زنان را بالا برده و در دنیا فریاد بزنیم، طبیعتاً باید بارها شاهد این باشیم که از همین نقطه ضربه خورده و مورد هجوم سوالات و تهمت‌زنی‌ها قرار گیریم و همچنین باید منتظر باشیم در عوض الگو شدن دانشمندان، نویسندگان، مخترعان، پزشکان، مهندسان و هزاران زن افتخارآفرینِ رشد یافته در این نظام از حداقلی‌ترین اقدامات هنجارشکنانه افراد جویای نام قهرمان‌سازی شود! به امید روزی که مسائل زنان و خانواده به همان سطح اهمیت خود، مورد توجه و حمایت قرار گیرند.
