خانه‌نشینی 71 درصد زنان تحصیل‌کرده ایرانی

با وجود رشد جامعه آماری زنان تحصیل‌کرده ایرانی در چند دهه اخیر، ۷۱ درصد آنها بیکارند.
به گزارش متادخت، «با داشتن مدرک دکتری، سه فرزند و ۱۵ سال سابقه کار مجبور شدم علی‌رغم میل باطنی‌ام کارم را کنار بگذارم و در خانه بمانم»، این سخنان یک مادر ۴۰ساله کارمند یک شرکت خصوصی است.این در حالی است که استاد دانشگاه علامه و اقتصاددان فرشاد مؤمنی در روز پنج‌شنبه گفت که «نرخ بیکاری زنان تحصیل‌کرده دانشگاهی در ایران به ۷۱ درصد رسیده است».
جمعیت زنان تحصیل‌کرده ایرانی از ۳ میلیون و ۴۷۸ هزار نفر در سال ۱۳۸۷ به ۵ میلیون و ۷۴۰ هزار نفر در سال ۱۳۹۵ رسید، منتها در سال ۱۳۹۵، تنها ۱ میلیون و ۷۲۴ هزار نفر دارای شغل بودند.
امروز با تغییرات اجتماعی و فرهنگی با افزایش زنان تحصیل‌کرده ضرورت اشتغال این زنان نسبت به زنان دیگر احساس می‌شود. با این وجود از میان زنانی که شاغل هستند ۸۰ درصد آن‌ها در بخش خصوصی مشغول به کار هستند.استاد دانشگاه خدیجه سفیری با بیان اینکه حق‌ طبیعی‌ هر مرد و زن‌ ایرانی‌ است‌ که‌ از موقعیت‌ شغلی‌ مناسبی‌ برخوردار باشد، می‌گوید «با توجه به شرایط اقتصادی امروز، حضور زنان در بازار کار ضروری است».
البته بیکاری زنان تحصیل‌کرده یک چالش جهانی است. طبق داده‌های مؤسسه بین‌المللی کار متوسط نرخ مشارکت زنان در بازار کار جهان در سال ۲۰۲۳ میلادی حدود ۴۷.۳ درصد است، همچنین در میان همسایگان ایران، زنان کشور ترکیه با داشتن نرخی معادل ۴۰ درصد مشارکت اقتصادی بالاتری دارند.
کارشناس مطالعات زنان فاطمه محمودی با بیان اینکه سال‌های ابتدایی رشد کودک نیازمند حضور بیش‌تر مادر است، می‌گوید که باید در نظر داشت «تربیت فرزند و رسیدگی به زندگی برای زنان مهم‌تر از کار در بیرون از خانه است».اما از سویی دیگر کارشناس مطالعات زنان فرشته روح‌افزا می‌گوید که حضور زنان در اجتماع منافاتی با زندگی مشترک و تربیت فرزندان ندارد، اما «جامعه باید با زنان همراهی بیشتری داشته باشد» و این همراهی با لحاظ‌کردن شغل‌ها متناسب با سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی به دست می‌آید.
کارشناس مطالعات زنان مهدیه شادمانی با تأکید بر اینکه عدم تناسب‌سازی بین رشته‌های دانشگاهی با هویت زنانه مانع جدی برای حضور بانوان تحصیل‌کرده در بازار کار است، می‌گوید که برای حضور بهتر بانوان در فضای اجتماع «باید انعطاف شغلی برای این گروه از بانوان ایجاد شود»، به عنوان مثال استفاده از بستر دورکاری، کاهش ساعات اداری یا اختصاص ساعات کاری شناور یا اختصاص مبلغی از هزینه مهدکودک از عوامل انگیزشی برای حضور زنان تحصیل‌کرده در بازار کار است.
منبع: فارس

دیدگاه خود را اینجا قرار دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

مطالب مرتبط