به گزارش متادخت، داستان‌هایی که از عناصر جادویی و فوق طبیعی تشکیل شده‌اند دارای جذابیت‌های خاص خود هستند. این سبک به عنوان یک ژانر ادبی جدید محسوب می‌شود که مبتنی بر تخیل بوده و نویسنده اجازه می‌دهد تا پرنده خیال به هر کجا که دوست دارد پرواز کند. در این ژانر اتفاقات، اشخاص و اعمال همگی رؤیاگونه بوده و دارای قوانین خاص خود هستند. این ژانر مخاطبان خاص خود را دارد و اگر شما از علاقه‌مندان این سبک داستانی هستید پیشنهاد می‌کنیم کتاب بانو گوزن را در برنامه کتابخوانی خود قرار دهید.
بانو گوزن داستان زنی است به نام طاطا که در آستانه مادری قرار دارد. او که به تازگی کسب و کار جدیدش را به راه انداخته با نظر دکتر نیاز به استراحت مطلق دارد. او در ادامه با گوزنی خیالی طرح دوستی می‌ریزد، و جای خالی دوست نداشته در زندگی واقعی‌اش را با این گوزن پر می‌کند.
کتاب دارای نثر روانی است و از شخصیت‌پردازی خوبی برخوردار است و خلاقیت در آن موج می‌زند.
«امیرعلی روی کاناپه دراز کشیده و باخ گوش می‌کند، گاهی حوصله‌ام سر می‌رود از حال و هوای یکنواختش. اوایل ازدواجمان سه‌پایه و بوم سوار می‌کرد و طراحی می‌کرد. من هم ذوق می‌کردم و راه به راه برایش چای و قهوه و شیرینی می‌بردم. بعد دیدم چهارتا خط کشیده و بیشتر می‌رود کنار پنجره سیگار می‌کشد و عکس می‌گذارد توی فیس بوکش و از بوم و نقاشی و پنجره و فنجان و قهوه‌اش. این بود که بساط نقاشی‌اش را جمع کردم. راحت هم نبود خیلی، کی بدش می‌آید ژست هنرمند بگیرد و یک نفر هم به او خدمت کند؟ حالا مدت‌هاست که صفحه اینستاگرامش پر از عکس‌هایی است که از اینترنت برای شاسی پیدا می‌کند. صفحه بدی نیست اما هیچ عکسی از من توی صفحه‌اش نیست. وضعیت تأهلش را هم به ضرب و زور من نوشت توی پروفایلش…»
بانو گوزن
مریم حسینیان
