بغض گلوی زینب (س) را گرفته بود. به کودکان و

طوعه گریان در میان خانه‌اش نشسته بود و بلال را

طبق روایتی از امام صادق نام قنواء در ردیف سیزده

من هنوز هیچی نگفتم همه ناخن‌های پامو کشیدن، اگر می‌گفتم

امروز از ناهار خبری نبود؛ حالا باید با آب افطار

تنها خودش بازمانده آن واقعه بود و تا به امروز

سمیه می‌دانست با رفتن پیامبر برای این سخنان تاوان سنگینی

من هرگز از مختار برائت نمی‌جویم. همانا این شهادتی است

در این چند ماه اسارت هیچ اطلاعاتی از عناصر مقاومت