به گزارش متادخت، صدای آژیر خطر می‌آید. چهره خبرنگار خود فروخته رسانه معاند ایران اینترنشنال که تمام موراد ایمنی را هم رعایت کرده، رنگ باخت. سرش را بالا برد به آسمان نگاه کرد و بعد گفت با شنیدن صدای آژیرخطر باید زودتر خودش را به پناهگاه برساند و به سرعت در میانه حرف‌هایش از جلوی دوربین ناپدید شد. این روایت کوتاه از خبرنگاری بود که در حین میهن فروشی از ترس جانش پا به فرار گذاشت. تصویری که دست به دست در میان مردم چرخید و همه شاهد آن بودند.

***

دیروز بعدازظهر خبر رسید که رژیم صهیونیستی قصد تهاجم به سازمان صدا و سیما را دارد. شاید در ابتدا کسی باور نمی‌کرد، بمباران یک نهاد رسانه‌ای آن هم با اعلام قبلی که برخلاف تمام کنوانسیون‌های بین المللی بود، انجام شود. اما خونخوار بودناین رژیم سابقه طولانی دارد؛ ساعاتی نگذشت که تلویزیون ایران در حین پخش خبر مورد حمله قرار گرفت. صدای انفجار و گرد و خاک استودیو خبر را غبار آلود کرد. در آن لحظه شوک‌آور، همه به خبرنگار زن ایرانی چشم دوختن بودند که با صلابت بر سرجای خود نشسته بود! صدای غریو «الله اکبر» از پشت دوربین‌ها به گوش می‌رسید. حالا نوبت رزمی زنانه بود. سحر امامی بانوی شیعه ایرانی باید آن چه را که سال‌ها از محضر زینب (س) آموخته بود، به رخ جهانیان می‌کشید. صدایش نمی‌لرزید و نگاهش مملو از خشمی مقدس بود. او انگشت خود را به نشانه تهدید بالا آورد و به سبک زینب (س) خطابه می‌خواند: «الله اکبر، الله اکبر، الله اکبر، مردم شریف ایران! آگاه باشید آن چه که دیدید، صدایی که شنیدید، صدای متجاوز به خاک وطن، صدای متجاوز به صدای حق و حقیقت است. آن چه که ملاحظه کردید صدایی که شنیدید، فضای غبار آلود استودیو… » دیگر کسی به انفجار فکر نمی‌کرد، همه میخکوب بانویی بودند که صدای مظلومیت ملتی که مورد هجومی ناجونمردانه قرار گرفته بودند شده است.

بغض گلوی بسیاری را که پای تلویزیون نشسته بودند گرفت، نه بغضی از جنس غم و حسرت بلکه گره خورده با حس غرور و افتخار، این صدای ایران بود که از حنجره دختر غیورش بیرون می‌آمد.

آری این رسم مکتب ماست که زنان و دختران ایران سال‌ها برای چنین روزهایی شجاعت را در آن آموزش دیده بودند، در محضر بانوانی از جنس فاطمه (س) و زینب (س) که در اوج حمله دشمنانشان و در حالی که در ماتم عزیرانشان بودند، خطبه‌ها سر دادند و با همان لحن کوبنده کاری کردند کارستان و صدایی شدند ماندگار که تا به امروز در بطن تاریخ جریان دارد.

***

صدای این بانوی خبرنگار در آن استودیو ویران شده و صدای مظلومیت مادران و دخترکان به خون غلتیده، که این روزها در کنار مردان از میان ویرانه‌های خانه‌هایشان بیرون کشیده می‌شوند، امتداد همان صدای مقدس زنانه است که زمانی که ندا داد سکوت کنید، حتی زنگ ناقه‎ها به سکوت در آمدند. آری این صدای زینب، دختر علی ابن ابی طالب (ع) است که این بار از حنجره بانوان ایرانی بیرون می‌آید و کسی را یارای خاموش کردن آن نیست!

دشمن بداند زنان در جبهه مقاومت سال‌هاست که دوشادوش مردان ایستاده‌اند و هرزمان که نیاز باشد خود را سپر حفظ کیان اسلام و وطن می‌کنند. آنان به خوبی در تمام کشورهای محور مقاومت نشان داده‌اند که در طی سال‌ها همواره چراغ ایستادگی را روشن نگه داشته‌اند و تا زمانی که زنان ایستاده‌اند، هیچ‌کس حریف این مقاومت مقدس نخواهد شد.

به قلم مرضیه ولی‌حصاری، پژوهشگر مسائل زنان و خانواده