به گزارش متادخت، حضرت فاطمه زهرا(س) در تاریخ اسلام نهتنها بهعنوان دختر پیامبر(ص) و مادر امامان شناخته میشود، بلکه نماد روشنی از ایستادگی، آگاهی و عدالتخواهی است. در روزگاری که جامعه درگیر سنتهای جاهلی و تبعیضهای ریشهدار بود، او بانویی بود که با شجاعتی کمنظیر، حق را از باطل جدا کرد و در برابر ظلم ایستاد. خطبه فدکیه او، سندی ماندگار از آگاهی و عدالتطلبی زنی است که میخواست جامعه اسلامی از مسیر حق منحرف نشود. او به ما آموخت که عدالت، تنها یک مفهوم سیاسی نیست، بلکه جوهر ایمان و کرامت انسانی است.
آغاز در سکوت ایمان؛ فاطمه(س) بانوی عدالت در هیاهوی ظلم
عدالتخواهی حضرت زهرا(س) نه در هیاهوی قدرت، بلکه در سکوت پرصلابت ایمان شکل گرفت. او از حق محرومان دفاع کرد، در برابر انحراف از مسیر نبوت فریاد زد و نشان داد که زن، اگر در میدان آگاهی و ایمان گام بگذارد، میتواند تاریخ را دگرگون کند. این روح عدالتخواهی، در طول قرنها از نسلی به نسل دیگر منتقل شد؛ شعلهای که خاموش نشد و در وجود زنان آزاده تاریخ زنده ماند.
در کربلا، این شعله در وجود حضرت زینب(س) به اوج رسید. زنی که پس از عاشورا، در میان ویرانی و غم، پیام عدالت را به گوش تاریخ رساند. اگر امام حسین(ع) با خون خود حقیقت را نگاشت، زینب(س) با کلامش آن را جاودانه کرد. او در کاخ یزید، با بیانی آتشین و ایمانی استوار، چهره ستم را رسوا ساخت و به همه زنان پس از خود آموخت که رسالت زن تنها در خانه و خانواده خلاصه نمیشود، بلکه در میدان دفاع از حق، او میتواند ستون خیمه حقیقت باشد.
از دل این خط سیر روشن، زنان دیگری نیز برخاستند؛ از حضرت معصومه(س) که با هجرت و حضور خود در قم، پرچم علم و ایمان را برافراشت، تا بانوانی که در هر دوره تاریخ، بینام و نشان اما با دلهای مؤمن، در برابر ظلم ایستادند. این مسیر عدالتخواهی، هرگز متوقف نشد. در هر قرن و هر سرزمین، زنانی بودند که راه فاطمه(س) و زینب(س) را ادامه دادند؛ زنانی که فهمیدند ایمان حقیقی بدون عدالتخواهی، ایمانی بیروح است.
در دوران معاصر، بار دیگر این میراث در چهره زنان ایران درخشید. در روزهای پرآشوب انقلاب و در سالهای آتش و خون دفاع مقدس، زنان ایران چون فاطمه(س)، بار دیگر ایستادند. آنان تنها پرستاران و مادران نبودند؛ بلکه فرماندهان جبهه ایمان بودند. از مادران شهدا که با چشمان اشکبار اما دلهایی استوار فرزندان خود را راهی میدان کردند، تا زنانی که در پشت خط مقدم جنگ، از خاک و ایمان دفاع کردند؛ زنانی که با قلبی آکنده از عشق به خدا، در برابر ظلم و تجاوز ایستادند و نشان دادند که عدالتخواهی نه به زبان که به عمل معنا مییابد.
عدالتخواهی بدون مرز زنان
اما عدالتخواهی زنان، مرز نمیشناسد. امروز، در سرزمینهای دور، زنان فلسطینی همان راه را ادامه میدهند. زنی که کودک شهیدش را در آغوش میگیرد و فریاد «آزادی» سر میدهد، تداوم همان صدای حضرت زهرا(س) است که گفت: «من برای عدالت قیام کردم». زنان فلسطینی، با وجود محاصره و بمباران، ایستادهاند تا به جهان بگویند: پاسداری از حق جنسیت نمیشناسد. در چشمان آنان، تاریخ تمام زنان عدالتخواه موج میزند؛ از زهرای مدینه(س) تا زینب کربلا(س)…
و این عدالتخواهی، امروز در جهان غرب نیز طنین دارد. زنانی در اروپا و آمریکا که شاید مسلمان نباشند، اما وجدان بیدارشان آنان را به خیابانها کشانده تا علیه جنایات اسرائیل و ظلم به مردم غزه فریاد بزنند. این زنان، تداعی کننده کوچک همان آگاهی انسانیاند که از زهرای مرضیه آغاز شد و مرزهای زمان و مکان را درنوردید. در واقع هر زنی که در برابر ظلم سکوت نمیکند، هر مادری که فرزندش را برای دفاع از حقیقت تربیت میکند، در حقیقت، ادامهدهنده راه بانوی عدالت است.
در تاریخ بشر، همواره زنان بودند که در سکوت با احساس، عشق و آگاهی، مسیر جامعه را تعیین کردند. اگر مردان در میدان جنگ شمشیر زدند، این زنان بودند که در میدان دلها، ایمان و آگاهی را زنده نگه داشتند. آنان با تربیت نسلها، عدالتخواهی را از دل خانهها به دل تاریخ کشاندند زیرا وقتی مادر، فرزندش را با عشق به حق بزرگ میکند، در حقیقت عدالت را در آینده میکارد.
هرجا زنی ایستاده است، عدالت زنده است
امروز، جهان پر از فریادهای عدالت است، اما در میان همه صداها، صدای زن همچنان تأثیرگذارتر است. هرجا زنی ایستاده و از حق دفاع کرده، آن حق فراموش نشده است؛ حتی اگر قرنها بگذرد. تاریخ نشان داده است که عدالت بدون حضور زن، ناقص است؛ زیرا زن نه تنها حامل زندگی، که حامل آگاهی و ایمان است.
حضرت زهرا(س) به ما آموخت که عدالتخواهی با آگاهی آغاز میشود، با ایمان ادامه مییابد و با فداکاری به ثمر مینشیند. از آن روز تا امروز، زنان در سراسر جهان، آگاهانه این مشعل را حمل کردهاند. از زنان آزاده ایران و فلسطین تا زنان عدالتطلب در قلب اروپا، همه در یک صف ایستادهاند؛ صفی به بلندای تاریخ انسانیت.
عدالتخواهی زنان، تنها یک جنبش اجتماعی نیست، بلکه یک جریان روحی و تاریخی است. این جریان، از مادران آغاز میشود و در نسلها تداوم مییابد. هر زنی که فرزندش را با عشق به حقیقت تربیت میکند، هر بانویی که در برابر دروغ و تبعیض میایستد، در واقع ادامهدهنده همان نوری است که از خانه کوچک حضرت زهرا(س) در مدینه تابید و جهان را روشن کرد.
✍🏻 به قلم فرناز اینانلو؛ سردبیر، فعال حوزه زنان و خانواده
